σπλήνωση

η, Ν

ιατρ. μετατροπή τής σύστασης και τού χρώματος ενός τμήματος ή λοβού πνεύμονα, που θυμίζει την υφή τής σπλήνας, λόγω πλήρωσης τών κυψελίδων από εξίδρωμα που πήζει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπληνοῦμαι. Η λ., στον λόγιο τ. σπλήνωσις, μαρτυρείται από το 1854 στον Θ. Αφεντούλη].